...

Konu: ... Çarş. Mayıs 14, 2008 10:36 pm

Hintli bir yaşlı usta, çırağının sürekli herşeyden şikayet
etmesinden bıkmıştır. Bir gün çıragını tuz almaya gönderir. Hayatındaki her
şeyden mutsuz olan çırak döndüğünde, yaşlı usta ona, bir avuç tuzu,bir bardak
suya atıp içmesini söyler. Çırak, yaşlı adamın söyledigini yapar ama içer içmez
ağzındakileri tükürmeye başlar. Tadi nasıl? diye soran yaşlı adama öfkeyle acı
diye cevap verir. Usta kikirdeyerek çırağını kolundan tutar ve dışarı çıkarır.
Sessizce az ilerdeki gölün kıyısına götürür ve çıragına bu kez de bir avuç tuzu
göle atıp, gölden su içmesini söyler. Söyleneni yapan çırak, ağzının
kenarlarından akan suyu koluyla silerken, usta aynı soruyu sorar:Tadı nasıl?
Ferahlatıcı diye cevap verir genç çırak.Tuzun tadını aldın mı? diye sorar yaşlı
adam, Hayır diye cevaplar çırağı. Bunun üzerine yaşlı adam, suyun yanına diz
çökmüş olan çırağının yanına oturur ve şöyle der: Yaşamdaki acılar tuz gibidir,
ne azdır, ne de çok. Acının miktarı hep aynıdır. Ancak bu acının şiddeti, neyin
içine konulduğuna bağlıdır.. Acın olduğunda yapman gereken tek şey acı veren
şeyle ilgili hislerini genişletmektir. Onun için sen de artık bardak olmayı
bırak, göl olmaya çalış."

Moderatör Mesaj Sayısı : 91 Kayıt tarihi : 29/04/08